विवश मी हतबल मी ... २२/२/१८

विवश मी हतबल मी ... २२/२/१८

का उठावे, सावरावे, विसरावे, अंधारी स्वप्न निशेचे |

का लोटोनी स्वत:स पुढे कोसळती पहाड सर्व दिशेचे |

काढूनी समजूत चालतो पूर्णत: थकलेला |

विवश मी हतबल मी |

का तयार व्हावे, नमन करावे अन पाय धरावे देवाचे |

का ध्यान धरुनी बसावे, जोडावे तुटले भाग मनाचे |

धरुनी आस मृगजळाची धावून दमलेला |

विवश मी हतबल मी |

का चढवावा साज, ताज जो जेथ न अधिकारात बसावे |

का रेटावे ज्यास त्यास अन स्वत:वरच मिश्कील हसावे |

बनूनी धीट बोलतो रेटीत आतून पोखरलेला |

विवश मी हतबल मी |

का यावे प्रांगणात, कर्मकांडी तेच ते माळ मंत्र जपावे |

का दोष द्यावा नशिबास, का दोष इतरांकडे सोपवावे |

म्हणूनी ‘होईल ठीक’ तो रस्ता पुरता उखडलेला |

विवश मी हतबल मी |

का अधुरे ठेवत पूर्ण करावे अन परतीस प्रवास निघावे |

का आस लावावी उगवेल प्रभात हे कुक्कुटास दाखवावे |

करुनी महत्प्रयास झोपतो मी निद्रानाश झालेला |

विवश मी हतबल मी |

का विश्वास ठेवावा भूत, वर्तमान अन भविष्य जे वर्तावे |

का अन कधी जुळेल हिशोब अन मिळतील जुने परतावे |

रोखुनी श्वास जगतोय मी गतप्राण झालेला |

विवश मी हतबल मी |

---- सचिन गाडेकर